AĞIT (Can Alkor Esintiler)

 

                                                      Foto Norbert Mecklenburg


CAN ALKOR

Ağıt

Neredesin? Bilinmiyor. Derin uykularda belki

zamandan daha derin bir zaman içindesin;

aradığın çeşmeyi hep ardında  bırakıp

kurudere yatağına giriyorsun ataların.

Uzaksın, çok uzaksın, bakışında hiç kimse yok

karalar giyinmiş annenden başka bekleyen seni.

Yargılanma yeriydi o çorak ülke. Bilmiyordun.

O yıldızlar çocukluğun üzerinde ışıldayan

canavar dişleriydi. Tanımamıştın.

Bir mahzen kokusuyla seni anımsıyor şimdi,

bir kurgan gülüyle çağırıyor belleğim,

kum selvileriyle, yosun akşamlarıyla:–

 

Neredesin? Söyle, hangi yüksek, bulutsuz yazın

uyuyan sularına varıp eğileceğim,

son biçimini bulmuş yüzünü görmek için?

Solgun çırağılarımı söndürdüm işte,

güvercin sürülerini sakladım sesimin:

Neredesin, neredesin? Bak, ben de geçiyorum,

değişiyorum ben de gölgeler koyağında;

benim de alnımı ıslatıyor bu gece

unutuluş ırmağının eski  dalgası...

(1967)

 

AçYazı 01, Aralık 2014, s. 24.

 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

13.7.1923 BUGÜN ANNEMİN DOĞUM GÜNÜ

Resim
Bugün annemin doğum günü. Bu vesileyle uzun satar kitaplarının bazılarını paylaşıyorum. Onu en iyi kitaplarıyla anabiliriz.  Bir de onun için bir mektup yazdım. Anneme Mektup Kardeşim Os man, “İyi ki siz benim annem ve babasınız” diye anneme ve babama sımsıkı sarıldığında belki daha dört beş yaşlarındaydı. Büyüklerin gazetede çıkan bir haber üzerinde konuştuklarını duymuş olmalıydı. Çocuğunu kıyasıya dövdükten sonra günlerce aç bırakan gaddar bir anne ve babanın öyküsü olmalıydı bu. Kardeşimin şükran duygusuyla onları nasıl kucakladığı hâlâ gözümün önünde. Ben de onun gibi düşünüyor ve hissediyordum ama bunu belli etmiyordum. Bir gün annem bana çok kızdığında, “Kızım sen bizi öldüreceksin” dedi. “O zaman bak ortada kalırsın…” Ben de, “Siz ölürseniz anneannemle büyük babam bana bakarlar” dedim. “Onlar yaşlılar ama” dedi annem. “Onlar da ölürse teyzemle eniştem var ya” diye cevabı yapıştırdım. “Ya onlar da ölürse?” “Ülken Teyze ile Feridun Enişte bana bakarlar. Hadi onları da öldür bakay
Devamı

YAŞADIM DİYEBİLMEK İÇİN (Zehra İpşiroğlu)

Resim
YAŞADIM DİYEBILMEK   İÇİN "Yaşamak şakaya gelmez büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın, bir sincap gibi mesela, yani yaşamın dışında ve ötesinde hiç bir şey beklemeden..." Yıl 2014 annem ve kardeşim Osman'la  Ali Paşa Hanındayız. Nazım Hikmetin şiirlerinden kurgulanmış olan "Yaşamaya Dair" oyununu Han'ın büyüleyici atmosferinde annemle  ikinci kez izliyoruz.  Nazım Hikmet'in acılarla yoğurulmuş yaşam sevinci, Genco'nun inanılmaz ifade gücü, Tülay'ın olağanüstü sesi Fazıl Say'ın büyüleyici müziğiyle buluşunca annemle  Sözcüklerin çok ötesinde bir yerde buluşuyorum. "Yani  nasıl nerede olursak olalım hiç ölünmeyecekmiş  gibi  yaşanacak...Böylesi sevilecek dünya yaşadım diyebilmen için...yaşadım diyebilmen için...yaşadım diyebilmen için".  Evet şu an Han'da gökyüzünün altındaki bu olağanüstü gösteride an'ı yaşıyoruz, sanki bu an sonsuza kadar sürecekmiş gibi. Sanki son hiç yokmuş gibi. Oysa bir insan doksanı
Devamı

KAYAKÖY ŞİİRİ (Gülsüm Cengiz, Esintiler)

Resim
  KAYAKÖY ŞİİRİ   I   Kayaköy’de küskün yüzü evlerin, bakışları dargın pencerelerin… Kırılmış yontu, karalanmış resim ve utancı geçmişin taş duvarlarında kilisenin…   Havada ağır bir yasın uğultusu, ot bürümüş odalarda zorla bırakılmış yaşamların tortusu… Sarmış evleri çepeçevre diz boyu papatyalar, korkudan büyümüş gözleriyle sessiz tanıkları gibi geçmişin.   Kayaköy’de sesinin izi var hala; rüzgarın kanadında, çalıların bürüdüğü yollarda, her avluda, her kapının ardında. Titreşiyor sözcükleri kalanın ve gidenin.   II   -Hoşça kal komşu… Ocakta ateş sarnıçta su, yüreğimde ağusu bırakıp gitmenin… Ah, çiçekte domatesler, ellerimle diktiğim…   -Komşu gitme! Ocakta bazlama tencerede yeni sağılmış sütü keçilerin, çanakta balı kardeşliğin, dallar silme zeytin… Gel bölüşelim…   -Hoşça kal komşu… Biz ki güneş yüzlü insanları Işık ülkesinin; aynı toprağa kök saldık, yaşadık dostlukları Karmyla
Devamı