AĞIT (Can Alkor Esintiler)

 

                                                      Foto Norbert Mecklenburg


CAN ALKOR

Ağıt

Neredesin? Bilinmiyor. Derin uykularda belki

zamandan daha derin bir zaman içindesin;

aradığın çeşmeyi hep ardında  bırakıp

kurudere yatağına giriyorsun ataların.

Uzaksın, çok uzaksın, bakışında hiç kimse yok

karalar giyinmiş annenden başka bekleyen seni.

Yargılanma yeriydi o çorak ülke. Bilmiyordun.

O yıldızlar çocukluğun üzerinde ışıldayan

canavar dişleriydi. Tanımamıştın.

Bir mahzen kokusuyla seni anımsıyor şimdi,

bir kurgan gülüyle çağırıyor belleğim,

kum selvileriyle, yosun akşamlarıyla:–

 

Neredesin? Söyle, hangi yüksek, bulutsuz yazın

uyuyan sularına varıp eğileceğim,

son biçimini bulmuş yüzünü görmek için?

Solgun çırağılarımı söndürdüm işte,

güvercin sürülerini sakladım sesimin:

Neredesin, neredesin? Bak, ben de geçiyorum,

değişiyorum ben de gölgeler koyağında;

benim de alnımı ıslatıyor bu gece

unutuluş ırmağının eski  dalgası...

(1967)

 

AçYazı 01, Aralık 2014, s. 24.

 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

İNSAN BU DÜNYADA NE KADAR ÖZGÜR OLABİLİR? ( Nazan İpşiroğlu; Sanatın Sorgulayıcı ve Dönüştürücü Gücü)

TİYATRO VE ELEŞTİREL DÜŞÜNCE (Nihal Kuyumcu, Sanatın Sorgulayıcı ve Dönüştürücü Gücü)

ELEŞTİREL OKUMA SÜRECI (Şükran Dilidüzgün, Sanatın Sorgulayıcı ve Dönüştürücü Gücü)