BU BLOGLA İLGİLİ (Nazan İpşiroğlu Belgeseli)


BU BLOGLA İLGİLİ






2015  yılında annem  Nazan İpşiroğlu aramızdan ayrıldıktan sonra sevgili  öğrencim ve arkadaşım Nihal Kuyumcu  annemin dostlarının yazılarından oluşan bir kitap yayınlamak istedi. Kitabın tasarımını birlikte yaptık. Ama bazı nedenlerden dolayı bu projeyi  gerçekleştiremedik.
Blok 4 bölümden oluşuyor.  Nazan İpşiroğlu belgeseli girişinden sonra1. Karşılaşmalar 2. Esintiler 3. Geçmişe Yolculuk 4.Sanatın Gücü olarak dört bölümden oluşuyor.



Şimdi  Nazan İpşiroğlu  ile ilgili bir blog yayınlayıp tasarladığımız kitaptaki yazıları da sizlerle paylaşmak istiyoruz.  Annemin dostlarının ürettikleri yazılar ve kendi yazılarından oluşabilecek bir bloğun verimli  ve yaratıcı bir düşünce alışverişine yol açacağını düşünüyoruz. Bu annemi annemi anmanın kuşkusuz en güzel biçimi.






1940'lı yıllarda İstanbul Üniversitesi'nde sanat tarihi ve felsefe,  NAZAN İPŞİROĞLUİstanbul Belediyesi Konservatuvarı'nda piyano, Freiburg Yüksek Müzik Okulu'nda çembalo ve oda müziği üzerine dersler aldı. 1945 yılında Mazhar Şevket İpşiroğlu ile evlendi. Eşi ile beraber sanat tarihi üzerine yaptığı çalışmalar dışında Türkiye'de o dönemlerde pek fazla bilinmeyen klasik müzik çalgılarından Çembalo’nun tanıtımı ve gelişimi için çaba gösterdi.  1952 yılında Maya Sanat Galerisinde bir fotoğraf sergisi açtı. İstanbul Barok Müzik Topluluğu'nu kurarak yirmi yılı aşkın bir süre müzik alanında faaliyet göstererek oda müziği üzerine konserler verdi. 27 Mayıs 1960 sonrasında eşiyle beraber 147'ler listesinde yer aldı ve görev yaptığı üniversiteden uzaklaştırıldı. 2011 yılında yayımladığı Sanatçı Gözüyle Köpek adlı eserinde Doğu ve Batı sanatında köpeklerin ele alınışını inceledi.Yaşamanın son dönemlerinde Ahmet Hamdi Tanpınar, Haldun Taner, Muhsin Ertuğrul ve Mozart gibi isimlerin yaşamlarını ve eserlerini araştıran, , insanlar ve diğer canlılar  arasında yapılan ayrımcı yaklaşımları red eden  İpşiroğlu, Ağustos 2015'te hayatını kaybetti










1940'lı yıllarda İstanbul Üniversitesi'nde sanat tarihi ve felsefİstanbul Belediyesi Konservatuvarı'nda piyano, Freiburg Yüksek Müzik Okulu'nda çembalo ve oda müziği üzerine dersler aldı. 1945 yılında Mazhar Şevket İpşiroğlu ile evlendi. Eşi ile beraber sanat tarihi üzerine yaptığı çalışmalar dışında Türkiye'de o dönemlerde pek fazla bilinmeyen klasik müzik çalgılarından Çembalo’nun tanıtımı ve gelişimi için çaba gösterdi.  1952 yılında Maya Sanat Galerisinde bir fotoğraf sergisi açtı. İstanbul Barok Müzik Topluluğu'nu kurarak yirmi yılı aşkın bir süre müzik alanında faaliyet göstererek oda müziği üzerine konserler verdi. 27 Mayıs 1960 sonrasında eşiyle beraber 147'ler listesinde yer aldı ve görev yaptığı üniversiteden uzaklaştırıldı. 2011 yılında yayımladığı Sanatçı Gözüyle Köpek adlı eserinde Doğu ve Batı sanatında köpeklerin ele alınışını inceledi.Yaşamanın son dönemlerinde Ahmet Hamdi Tanpınar, Haldun Taner, Muhsin Ertuğrul ve Mozart gibi isimlerin yaşamlarını ve eserlerini araştıran, , insanlar ve diğer canlılar  arasında yapılan ayrımcı yaklaşımları red eden  İpşiroğlu, Ağustos 2015'te hayatını kaybetti


Yorumlar

  1. Şükran Dilidüzgün17 Mayıs 2020 06:55

    Kendini olduğu gibi başkalarını da aydınlatan bir ışık kaynağı, çok eğlenceli... Düşünmeyi, düşündürmeyi seven ve sevdiren... Üreten ve üretmeye yönelten. Eleştiren ama eleştiriye açık... Nazan İpşiroğlu için ilk etapta bunlar geçti belleğimden... Gencecik insanlar ölürken yaşamaktan utanan... Böylesi bir duyarlı insan... Tanıdığıma ve sohbetlerde buluştuğumuza fırsat bulabilen bir kişi olarak farklı bakış açıları kazandığımı, bende bir şeyler geliştirdiğini ve zenginleştirdiğini tereddütsüz söyleyebilirim.. Çok azlar... Hep varlar...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

13.7.1923 BUGÜN ANNEMİN DOĞUM GÜNÜ

Resim
Bugün annemin doğum günü. Bu vesileyle uzun satar kitaplarının bazılarını paylaşıyorum. Onu en iyi kitaplarıyla anabiliriz.  Bir de onun için bir mektup yazdım. Anneme Mektup Kardeşim Os man, “İyi ki siz benim annem ve babasınız” diye anneme ve babama sımsıkı sarıldığında belki daha dört beş yaşlarındaydı. Büyüklerin gazetede çıkan bir haber üzerinde konuştuklarını duymuş olmalıydı. Çocuğunu kıyasıya dövdükten sonra günlerce aç bırakan gaddar bir anne ve babanın öyküsü olmalıydı bu. Kardeşimin şükran duygusuyla onları nasıl kucakladığı hâlâ gözümün önünde. Ben de onun gibi düşünüyor ve hissediyordum ama bunu belli etmiyordum. Bir gün annem bana çok kızdığında, “Kızım sen bizi öldüreceksin” dedi. “O zaman bak ortada kalırsın…” Ben de, “Siz ölürseniz anneannemle büyük babam bana bakarlar” dedim. “Onlar yaşlılar ama” dedi annem. “Onlar da ölürse teyzemle eniştem var ya” diye cevabı yapıştırdım. “Ya onlar da ölürse?” “Ülken Teyze ile Feridun Enişte bana bakarlar. Hadi onları da öldür bakay
Devamı

YAŞADIM DİYEBİLMEK İÇİN (Zehra İpşiroğlu)

Resim
YAŞADIM DİYEBILMEK   İÇİN "Yaşamak şakaya gelmez büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın, bir sincap gibi mesela, yani yaşamın dışında ve ötesinde hiç bir şey beklemeden..." Yıl 2014 annem ve kardeşim Osman'la  Ali Paşa Hanındayız. Nazım Hikmetin şiirlerinden kurgulanmış olan "Yaşamaya Dair" oyununu Han'ın büyüleyici atmosferinde annemle  ikinci kez izliyoruz.  Nazım Hikmet'in acılarla yoğurulmuş yaşam sevinci, Genco'nun inanılmaz ifade gücü, Tülay'ın olağanüstü sesi Fazıl Say'ın büyüleyici müziğiyle buluşunca annemle  Sözcüklerin çok ötesinde bir yerde buluşuyorum. "Yani  nasıl nerede olursak olalım hiç ölünmeyecekmiş  gibi  yaşanacak...Böylesi sevilecek dünya yaşadım diyebilmen için...yaşadım diyebilmen için...yaşadım diyebilmen için".  Evet şu an Han'da gökyüzünün altındaki bu olağanüstü gösteride an'ı yaşıyoruz, sanki bu an sonsuza kadar sürecekmiş gibi. Sanki son hiç yokmuş gibi. Oysa bir insan doksanı
Devamı

KAYAKÖY ŞİİRİ (Gülsüm Cengiz, Esintiler)

Resim
  KAYAKÖY ŞİİRİ   I   Kayaköy’de küskün yüzü evlerin, bakışları dargın pencerelerin… Kırılmış yontu, karalanmış resim ve utancı geçmişin taş duvarlarında kilisenin…   Havada ağır bir yasın uğultusu, ot bürümüş odalarda zorla bırakılmış yaşamların tortusu… Sarmış evleri çepeçevre diz boyu papatyalar, korkudan büyümüş gözleriyle sessiz tanıkları gibi geçmişin.   Kayaköy’de sesinin izi var hala; rüzgarın kanadında, çalıların bürüdüğü yollarda, her avluda, her kapının ardında. Titreşiyor sözcükleri kalanın ve gidenin.   II   -Hoşça kal komşu… Ocakta ateş sarnıçta su, yüreğimde ağusu bırakıp gitmenin… Ah, çiçekte domatesler, ellerimle diktiğim…   -Komşu gitme! Ocakta bazlama tencerede yeni sağılmış sütü keçilerin, çanakta balı kardeşliğin, dallar silme zeytin… Gel bölüşelim…   -Hoşça kal komşu… Biz ki güneş yüzlü insanları Işık ülkesinin; aynı toprağa kök saldık, yaşadık dostlukları Karmyla
Devamı